Overweging gehouden tijdens de gezinsviering van Woord en Communie in de R.K. Kerk van de Geloofsgemeenschap H. Nicolaas in Odijk
zondag 13 april 2025 – Palmpasen – Jaar C
1e Evangelie: Lucas 19, 28-40 – 2e lezing: Jesaja 50, 4-7 – 2e Evangelie: Lucas 22,14 – 23, 56

Lieve mensen,

Op het voetbalveld zei iemand over een spelertje met Turkse roots, dat nogal fel de duels inging: “Dat agressieve is typisch voor dat volk.” Een ongemakkelijk lachje hier en daar, maar verder bleef het stil.

“Stuur ze allemaal maar terug.” Het stond laatst onder een nieuwsberichtje op internet. Niemand reageerde erop. Sommigen gaven zelfs een duimpje omhoog.

Twee kleine momentjes. Flarden van gesprekken, maar samen een patroon. In onze samenleving wordt de toon steeds harder; gevoed door politici en andere prominenten die de onderbuik voeden met desinformatie en harde en kwetsende taal. Wereldwijd verrijken dictators en de allerrijksten zichzelf schaamteloos, terwijl ze anderen buitensluiten of kleineren en de rechtstaat lachend ondermijnen.

We bevinden ons op een glijdende schaal, waarop zo veel stemmen roepen en zo veel mensen zwijgen.

Hoe kun je nou zien wat echt is? Hoe kijken wij nou naar de wereld om ons heen? Durven wij anders te kijken? Durven wij te kijken door Zijn bril?

Vandaag, aan het eind van deze Vastentijd keren we in onszelf en onderzoek ik met jullie hoe Jezus de wereld zag en hoe Hij daarop handelde. We ontdekken in de Bijbelverhalen van Palmpasen Zijn opdracht aan ons.

De grote kracht van Jezus was dat Hij altijd zijn eigen pad koos. Ook het binnengaan van Jeruzalem zag Hij iets anders dan anderen. Jezus koos ervoor om op een ezelsveulen de stad in te gaan. Een jong lastdier past niet bij een koning, maar bij een gewoon iemand. Deze eenvoudige en toch triomfantelijke intocht hebben we vanochtend nog gevierd met een feestelijke processie met de kinderen en hun Palmpasenstokken.

Jezus beschouwde zichzelf als een dienaar van het volk, een dienaar die ons leidt. De leidende dienaar wordt in Jesaja al aan ons getoond. Een dienaar van het grote goed. En dienaar die zich niet terugtrekt, ook niet als het moeilijk wordt. Iemand die zijn rug niet toekeert naar het onrecht dat Hij ziet. En dat is precies wat Jezus deed. Hij zweeg niet bij de tempel, niet tegen de Farizeeën, niet wanneer men een overspelige vrouw wilde stenigen zoals we vorige week hoorden, niet bij Zijn arrestatie en niet als Hij onterecht wordt beschuldigd. Hij zwijgt overigens wel als Hij wordt bespuugd, uitgescholden en gemarteld. Nou, ja… behalve dan nog om aan te geven dat Hij God vraagt zijn vervolgers te vergeven.

Want zo ziet Jezus de wereld en de mensen. Met liefde, barmhartigheid, compassie en vergiffenis, zelfs als Hem dat zijn leven kost.

Het verhaal van Palmpasen en het Lijdensverhaal zijn niet alleen een herinnering aan wat is geweest, maar ook een opdracht voor vandaag. Net als in het Lijdensverhaal laten mensen zich leiden door angst, macht, hebzucht, onwetendheid en haat. Het lijdensverhaal laat zien welke werkelijkheid daaruit voortvloeit: een wereld van spot, leugens, marteling en rechteloosheid. Het volk geloofde in de complotten van de farizeeën en populisten, zodat ze liever een misdadiger kozen boven de persoon die echt voor hen opkwam, Jezus. Je zou er toch gewoon zelf haatdragend en gewelddadig van worden?!

Maar niet Jezus! Hij zag de wereld door Zijn bril en handelde daarnaar. Hij ontmaskerde Judas, maar Hij vernederde Hem niet, en noemde Hem zelfs tot het eind “vriend”. Hij genas zelfs zijn vijanden en Hij vergaf allen die Hem aan het Kruis hadden gebracht.

Jezus wil ook ons Zijn bril van liefde opzetten. Niet om naïef te zijn, niet om weg te kijken van het kwaad. Maar juist om echt te zien wat waarheid is en wat leugen, wat recht is en wat onrecht.

Hij vraagt ons heel concreet om net als Hij op te staan tegen haat en geweld, tegen desinformatie en uitsluiting. Als we ons spiegelen aan Hem dan moeten we – net als hij deed – ons uitspreken tegen de macht van het kwaad.

Nu denken jullie misschien… nou nou Matthijs, dit is wel een politiek verhaal. En dat heb ik mij ook afgevraagd. Kan ik, mag ik dit wel zeggen? En toen dacht ik aan de woorden van de Amerikaanse politicus, Cory Booker, die onlangs meer dan 25 uur in de Senaat sprak om op te staan tegen de haat die zich heeft genesteld in het hart van zijn democratie. Hij zei, zo vermoeid als Hij was: “It’s not left or right, it’s right or wrong.”

Het gaat niet om links of rechts, maar om recht of onrecht. Het gaat niet om politieke, maar om morele keuzes. Het gaat erom om wat voor mens je wilt zijn, een van liefde of een van haat.

Jezus vraagt ons niet alleen om op te staan tegen de boodschap van haat met mildheid en vergeving. Net zoals Hij zijn vervolgers vergaf omdat ze niet wisten wat ze deden, zo vraagt hij ons om andersdenkenden met compassie en liefde te bekijken en aan te spreken. We zetten dus niemand weg als “domrechts” of “complotwappie”, maar we spreken iemand wel aan op de leugens en de onverdraagzaamheid.

Als we naar de wereld kijken en de lelijke berichten op internet zien, dan moeten we ons afvragen: wat Jezus zou doen. Hij roept ons op om – net als Hij – onze stem te gebruiken. Als Christenen geloven we dat we zijn voorbeeld moeten volgen en de wereld moeten bekijken door Zijn bril, een wereld vol liefde en verdraagzaamheid.

Als er ooit een moment is om dat te doen dan is dat NU.

Want als wij zwijgen… als wij niets doen… wie dan?

Amen.

Na de overweging zong het koor Multiple Voice olv dirigent/pianist Hans van Breugel het lied “Als wij niets doen” uit Soldaat van Oranje de Musical (t. en m. Harriman, Philips Oland, van Deursen, arr. Jetse Bremer).