Overweging gehouden tijdens de viering in de R.K. Kerk van de Geloofsgemeenschap H. Nicolaas in Odijk
zondag 17 maart 2024 – 5^e zondag van de veertigdagentijd – jaar B
1e lezing: Jer. 31, 31-34 – 2e lezing: Hebr. 5, 7-9 – Evangelie: Johannes 1, 12, 20-33

Beste mensen,

Afgelopen woensdag was ik te gast op de Katholieke basisschool De Vonk in Odijk om de leerlingen iets te vertellen over Palmpasen.
Omdat ik ook iets wilde vertellen over liturgische kleuren had ik deze paarse stola meegenomen. Voor de mensen, die via de web-radio meeluisteren: Ik houd nu een mooie paarse priester stola omhoog. Ik legde de kinderen uit dat in de vastentijd de priester paars moet dragen. Paars is de kleur van inkeer en voorbereiding. Gelukkig kende een aantal kinderen de uitdrukking “op je Paasbest zijn”. Zo konden we samen bedenken dat je dan de allerbeste versie van je zelf wilt zijn. Daarom moet je goed nadenken over wat je niet zo goed hebt gedaan en over wat je nog beter kan doen. Dat doen ze op school ook soms, bijvoorbeeld in groep 6/7. Na een werkopdracht moeten de leerlingen nadenken of ze hun tijd goed hebben besteed en over wat ze de volgende keer beter kunnen doen.
In de veertigdagentijd doen wij precies hetzelfde. We keren naar binnen toe en denken na over wat we beter hadden kunnen doen. We bereiden ons voor om op ons Paasbest te zijn.

In deze overweging ontdekken jullie hoe we met een goede voorbereiding kunnen overgaan naar de allerbeste versie van onszelf, naar een vernieuwd leven. 

Het Johannes Evangelie bestaat uit twee delen: (1) de wonderen van Jezus en (2) zijn afscheid en lijdensweg. Vandaag vormt een overgang tussen deze beide delen. Jezus kondigt zelf aan dat zijn tijd gekomen is en in een drieslag geeft Hij woorden aan de betekenis van zijn dood. De graankorrel die sterft om vrucht te dragen, het verliezen van het leven en tot slot de oproep om Hem na te volgen.

Met de vergelijking van de graankorrel spreekt Jezus over zijn eigen sterven en zijn opstanding. Alleen door daadwerkelijk te sterven, kan Hij vrucht dragen voor de mensen. Hij sterft immers voor onze zonden. Ik weet niet hoe dat bij jullie zit, maar ik geloof niet dat hiermee bedoeld wordt dat wij alleen na de dood vrucht kunnen dragen.
In onze voorbereiding op Pasen zoeken we naar wegen om te verbeteren op weg naar een vernieuwd leven. Om dat te bereiken moeten we net als de graankorrel eerst in het duister gaan. Daarmee bedoel ik dat we eerst moeten bezinnen op onze zwakheden en onze kracht. Voordat de graankorrel weer kan groeien, wordt in het duister zijn schil week en barst vervolgens open zodat de plant vanuit het donker naar het licht kan groeien en het daarna vrucht kan dragen. Zo moeten wij ook de schil van onze tekortkomingen afgooien en zodra we open barsten kunnen we ruimte geven aan onze kracht, zodat deze vanuit het duister omhoogschiet en in het licht komt. Dan kunnen wij voor onszelf en anderen een licht zijn.

Na deze vergelijking komt Jezus met een nogal heftige waarschuwing als je het mij vraagt. “Wie zich aan zijn leven vastklampt, verliest het, maar wie in deze wereld zijn leven loslaat, behoudt het voor het eeuwige leven.” Dat is me nogal wat. Jezus zegt letterlijk dat Hij zijn eigen leven op aarde los moet laten, omdat Hij anders niet naar het Eeuwige leven kan overgaan.

Misschien vragen jullie je nu af wat dit voor ons betekent. Zijn wij er dan alleen om uiteindelijk te verrijzen? Volgens mij moeten we er zo niet naar kijken. Leven na dit aardse leven is één ding, maar voluit leven in dit leven is wat God van ons vraagt. Dat vastklampen aan het leven is meer in de zin van vastklampen aan vastgeroeste gedachtes, aan oude gewoontes. Jezus roept ons op om die los te laten en zo te kunnen veranderen op weg naar de allerbeste versie van onszelf. Want als we doen wat we altijd deden, dan krijgen we wat we altijd kregen. Dan verandert er niets.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik mezelf veranderen best wel lastig vind. Loslaten wat ik altijd dacht en wat ik altijd deed vind ik moeilijk. Zo zou ik heel graag mijn telefoon vaker laten liggen, maar het lukt me niet om dat ding los te laten. En dan twijfel ik aan mijzelf en dan ben ik ook wel eens bang dat het me nooit gaat lukken. Misschien herkennen jullie dat gevoel van twijfel en angst wel.

Dat verandering lastig is en dat we angst en twijfel hebben is helemaal niet erg. Dat had Jezus ook. In het evangelie is zijn twijfel niet zo goed te zien, al hint Johannes er wel op. In de tweede lezing lezen we dat Christus onder tranen en met luide stem gesmeekt en gebeden heeft en krijgen we dus bevestigd dat Hij twijfel en angst kende. Jezus overwon deze gevoelens en ging vol overgave af op zijn overgang naar een vernieuwd leven.

Tot slot roept Jezus op om Hem te volgen. Deze boodschap was gericht aan zijn vrienden. Jezus wilde graag dat zijn leerlingen zijn boodschap overal zouden verkondigen, want als ze dat deden dan zou Jezus ook na zijn dood overal zijn en zou Hij dienstbaar kunnen blijven aan de mensen. Met dit in gedachte moeten we Hem volgen, niet in de dood, maar door de allerbeste versie van onszelf niet verborgen te houden maar te delen met de mensen om ons heen.

Laten wij, nu we in de vastentijd weer terug zijn in het duister en nadenken over onze tekortkomingen, Jezus volgen in de de overgang naar een vernieuwd leven. Dat we tot inkeer komen en de schil van ons afgooien. Om vanuit onze kracht open te barsten en zo naar het licht te groeien. En dat we in deze overgang naar een vernieuwd leven niet meer vastklampen aan wat we altijd deden maar dat we net als Jezus onze angst en twijfel overwinnen. Dan worden we de allerbeste versie van onszelf en zijn we over twee weken op ons Paasbest. En als we dat dan vasthouden, dan zal het altijd Pasen zijn.

Amen