Zo was het ook raak in het eerste weekend van juli van 2023. Een van mijn fietsvrienden van Ride Along, die ik in mei in Girona heb leren kennen, attendeerde mij op de ontsluiting van de afsluitdijk en op de mogelijkheid om een rondje IJsselmeer te gaan fietsen. Nou ja, rondje… 280 km is geen rondje meer, maar een helse ronde. Na snel een Whatsapp groepje te hebben opgezet waren de plannen snel klaar. Zaterdag 1 juli zou de dag zijn dat we onze uitdaging aan zouden gaan.

De planning was om met zo’n tien mensen te gaan fietsen. helaas verslechterde de weersvoorspellingen in de week voor onze tocht nogal flink. We hebben nog overwogen om op zondag te gaan fietsen omdat er dan minder regen en wind was voorspeld, maar uiteindelijk zijn we gewoon op zaterdag gaan fietsen.

Door ziekte en de slechte weersverwachting stonden we uiteindelijk met slechts vijf mensen aan de start. Dat mocht echter de pret niet drukken. Vol goede moed gingen we om kwart over 8 in de ochtend van start vanaf een gaar parkeerterrein bij de Hollandse Burg ten zuid-westen van Almere Poort. Langs de noordkust van Flevoland reden we richting de Ketelbrug.

Na het passeren van de Ketelbrug reden we al snel het ‘eiland’ Urk op. Daar kwam onze tocht echter bruut tot stilstand door een heftig ongeluk. Vlak voor wij aankwamen op een recht stuk weg langs een industrieterrein waren twee auto’s frontaal op elkaar gebotst. Paul is niet alleen op de fiets van alle markten thuis, maar als ex-politieagent wist hij meteen wat hem te doen stond en ging hij eerste hulp verlenen bij de inzittenden van de auto die er het slechts aan toe was. De rest wist niet zo goed raad met de situatie en we hebben ons beperkt tot het regelen van het verkeer. Althans, we probeerden de mensen die toch haast hadden te verhinderen dwars door de plek van het ongeluk heen te rijden.

Nadat de hulpdiensten ter plaatse waren en wij opgewarmd waren op de achterbank van een politiebusje vervolgden wij onze weg weer. In Urk aangekomen besloten we om koffie met taart te doen. Niet alleen omdat we honger hadden, maar ook omdat we graag even de situatie bij Urk wilden laten bezinken. Gelukkig hoorden we later dat alle betrokkenen het hadden overleefd en ook weer zouden herstellen.

Inmiddels was het droog geworden en dat zorgde er wel voor dat we meer moed kregen voor het vervolg van het Rondje IJsselmeer. De wind was echter nog wel stevig al hadden we deze Zuidwester ook veel in de rug. In Workum stopten we voor een goede lunch en verzamelden we moed om de afsluitdijk aan te vallen.

Vanaf de afsluitdijk zat ik nog het meest kapot van iedereen. Ik had al niet zo’n beste dag, maar vanaf dat punt ben ik echt helemaal niet meer op kop gekomen en heb ik de rest van de tocht in het wiel gehangen. Dat doet wel iets met je trots kan ik je zeggen. Aan de andere kant was het ook niet anders.

Overigens was het helemaal niet raar dat de vermoeidheid erin zat. De regen, de wind en natuurlijk de vele kilometers (we hadden er inmiddels 183 km opzitten) zaten stevig in de benen.
Met nog ongeveer 85 kilometer te gaan (althans dat dachten we toen) besloten we geen koffie meer te doen maar op weg te gaan naar Hoorn om daar ergens even te stoppen om eten in te slaan voor het laatste stuk.

Bij Middenmeer maakten we helaas een kleine maar dure fout. We negeerden een paar verkeersborden met de aankondiging van een wegafsluiting. Na een kilometertje of acht konden we echter niet meer verder. De aanbouw van een datacenter lag nogal prominent in de weg. Stiekem over het hek heen met de fiets zat er niet in door de aanwezige bewaking. Er zat dus niets anders op dan rechtsomkeert maken en een nieuwe route te vinden.
Met een beetje puzzelen waren we al snel weer om het datacentrum heen en reden we in rap tempo (ondanks de nog steeds lekker waaiende tegenwind) naar de AH in Wognum. Daar sloegen we krentenbollen, bananen en ander simpel doch voedzaam eten in en buiten op het plein bij het winkelcentrum aten we snel alles op. Colaatje erbij en we waren klaar voor de laatste etappe van de dag. Bij Purmerend werden we verrast door Marco met Baard, die het vieze weer niet zag zitten voor een hele dag fietsen, maar ons wel wilde aanvoeren voor het stuk richting Amsterdam.

Het laatste stuk met Marco op kop was lekker gegaan en toen hij bij Amsterdam besloot weer terug te rijden naar huis in Purmerend was het nog maar een klein stukje. Op zijn Mollema’s vonden we allemaal nog een klein beetje energie en na 284,5 kilometer en net iets meer dan 10 uur op de fiets kwamen we om 21:37 uur weer aan bij de auto’s. Moe maar voldaan en vooral trots op onze prestatie zat onze heldentocht er eindelijk op!
Ondanks het weer hebben we vreselijk genoten van elkaar en het Nederlandse landschap. Ik vond het een onvergetelijke ervaring, maar ik zou het denk ik niet snel weer doen. Maar ja, dat zeg ik wel vaker.