Overweging gehouden tijdens de viering in de R.K. Kerk van de Geloofsgemeenschap H. Nicolaas in Odijk
zondag 11 juni 2023 – Sacramentsdag – Jaar A
1e lezing: Deuteronomium 8,2-3.14b-16a – Evangelie: Johannes 6,51-58

Beste mensen,

Een paar dagen geleden kwam ik laat thuis na een bezoekje aan mijn moeder in Limburg en Olivia, mijn oudste was nog wakker. Dus ik ging even bij haar langs. We spraken kort over hoe haar dag was geweest. En we hadden het ook erover dat ik niet meteen weer naar beneden zou gaan omdat ik nog aan deze overweging wilde schrijven. Daar wilde ze wel wat meer over weten. Ik vertelde haar daarom over het feest van het Sacrament en dat we dan de Heilige Communie vieren. Ik vroeg Olivia wat zij denkt als ze ter communie gaat. 

Na even nadenken zei ze dat ze terugdacht aan haar 1^e heilige Communie, vorig jaar in deze kerk. Ze vindt het fijn om steeds weer terug te denken aan het mooie feest – en de cadeautjes natuurlijk.
Mooi toch, dat bij haar de communie een blij gevoel oproept?!
Stel … ik zou jullie nu vragen hoe jullie het moment van de communie beleven? 
Wat zouden jullie op die vraag antwoorden?

Om die vraag te beantwoorden stel ik voor dat we eerst kijken wat de lezingen over de communie, het sacrament van de Eucharistie, het mysterie ons vertellen.

In de eerste lezing hebben we gehoord hoe Mozes tot de Israëlieten sprak. Hij herinnerde hen eraan dat God hen – toen zij vernederd waren en hongerig – het manna te eten heeft gegeven. 
Dit was echter niet zomaar manna, maar manna waarmee God hen wilde laten beseffen dat de mens niet leeft van voedsel alleen, maar van alles wat uit Zijn mond komt.
Het Woord van God als het ware als voedsel voor de ziel.

In het evangelie gaat Jezus hierop verder. Hij zegt ons dat hij het levende brood is dat uit de hemel is neergedaald. Daar voegt hij wel nog iets heel belangrijks aan toe, namelijk dat wie van dit brood eet in eeuwigheid zal leven. Dat klinkt best mysterieus, toch? 
Hij bedoelde natuurlijk niet letterlijk dat zijn lichaam gegeten moest worden. De mens leeft niet van het brood alleen, maar van alles wat uit de mond van de heer komt.
Hij vertelt hiermee eigenlijk aan de mensen dat Hij het is die door God is gezonden naar de aarde om Zijn liefde en vrede onder de mensen te brengen. Wie aan deze liefde en vrede deelneemt krijgt het eeuwige leven. Maar Jezus is er niet alleen voor de individuele beleving; Hij staat voor iets veel groters: Zijn vlees is immers ten bate van het leven van de wereld. We worden zelf met God verbonden en daarmee staan we ten dienste van de gehele wereld.

Het Woord is vlees geworden en brood geworden voor onderweg. Daarin zit – denk ik – het Mysterie van het geloof. Dat wij geloven dat Jezus het brood van het leven is, dat Hij één is met de Vader en dat God in Hem zichtbaar is geworden.

De Eucharistie vieren betekent – in mijn ogen – dat we samen de weg van Jezus willen volgen. Op zijn eigen verzoek gedenken we dat met elke communie. Volgens mij komen we daarom ook samen in de kerk. Om samen de weg te volgen die Jezus ons is voorgegaan.
Maar Eucharistie is pas Eucharistie als we erover nadenken en als we het mee naar huis nemen. Nadenken over en het beleven van de Eucharistie kan bij uitstek als we daadwerkelijk ter communie gaan. 

Er zijn natuurlijk vele manieren om de communie te beleven. Misschien zijn er onder jullie, mensen die zich op dat moment innig verbonden voelen met Jezus: jullie sluiten de ogen, praten met Jezus en beleven zo een mooi devoot moment. Anderen beleven de communie als een teken van verbondenheid met onze gemeenschap, hier in Odijk of met de hele katholieke kerk. Voor jullie is het samen delen erg belangrijk. Weer anderen voelen juist solidariteit naar anderen toe. Jullie willen over de muren van de kerk heen omzien naar de hele wereld. En misschien denken enkelen van jullie wel aan de diepere betekenis van de communie. Dat we dan gedenken dat we verbonden zijn met God om de weg van Jezus te volgen. Tot slot heb je ongetwijfeld ook mensen die de Communie helemaal niet innig beleven. En dat mag ook gewoon. Het is een gewoonte die hoort bij de viering of jullie lopen met de anderen mee naar voren; want ja, je bent er nou toch.
Zelf ben ik bijvoorbeeld iemand die zijn ogen sluit om zo mijn geloof intens te kunnen beleven. En zo zijn er zonder enige twijfel nog zoveel andere manieren om de communie te beleven.

Ik zei ergens aan het begin van de overweging: “stel” dat ik jullie de vraag zou stellen hoe jullie het moment van de Eucharistie beleven? Wat zouden jullie dan antwoorden?
Ik stel hem aan het einde van de overweging opnieuw, maar dan om straks bij de koffie of thee in de dagkerk te beantwoorden of gewoon later thuis of op een heel ander moment, voor julliezelf. 

Hoe beleven jullie de communie?
En wat nemen we dan elke Eucharistie- of communieviering mee naar huis?

Ik neem in ieder geval vandaag mee dat ik mij elke keer wil herinneren aan dat ik de Communie, het mysterie van het geloof wil omzetten in de woorden en daden zoals Jezus mij en ons heeft voorgeleefd.

Amen